Trakteer geen taart. Vier feest met wortels en komkommers. Met gegrilde courgette en selderij. In de Times vindt professor Susan Jebb dat taart trakteren vergelijkbaar is met passief roken. Die vergelijking gaat zo mank, dat ik er maar niet eens aan begin om hem te weerspreken.

Zoals een hamer in alles een spijker ziet, zo lijkt deze hoogleraar Voeding en Volksgezondheid te denken, dat je obesitas oplost als je geen taart meer eet. Natuurlijk neemt overgewicht in de Westerse wereld toe. Ik ben er het wandelend uithangbord van. Natuurlijk is het voedingspatroon niet bij iedereen even gezond. Maar wat Susan Jebb vergeet te noemen, is dat je lichaamsgewicht ook bepaald wordt door de energie die je lichaam uit gaat. Door te bewegen. Niet alleen door de energie die je lichaam in gaat. Door te eten.

Kortom, het stoppen met taart eten is niet die ene spijker, die het groeiende probleem van overgewicht oplost.

In mijn werk ben ik omringd door vele vakmensen. Mensen, die met hun hoofd en handen werken in plaats van met hun hoofd en mond. Mensen, die hun brood letterlijk in het ‘zweet des aanschijns’ verdienen. De kans dat één van hun obesitas heeft, is kleiner dan de kans dat je Susan Jebb met een stuk taart in de hand slingerend aan de kroonluchter op haar werk bij de universiteit van Oxford aantreft. Kortom, het stoppen met taart eten is niet die ene spijker, die het groeiende probleem van overgewicht oplost.

Trouwens, als ik mensen hoor zeggen dat ik alle lekkers in mijn leven moet schrappen om gezond oud te worden, dan vraag ik me wel af waarom ik dan nog oud zou willen worden. Dan word je geen omaatje of opaatje, maar een ouwe taart, een mopperkont. Daar zitten mijn kinderen en kleinzoons op te wachten, een opa als Walter van Jeff Dunham.

Zo help je andere mensen beter te worden en professioneel gedrag én zelfleiderschap te ontwikkelen.

Mevrouw Jebb lijkt zo’n bureautijger te zijn, die denkt door een interview en wat grafieken (kijk de Times er maar op na) het gedrag van mensen te veranderen. Die alleen blij wordt van taart in het woord taartdiagram. Het lijkt het type mens waarvan professor Mathieu Weggeman zegt dat we er teveel van hebben: Turfsmurfen, vinkvee en spreadsheetfundamentalisten.

Onzichtbaar leiderschap
Hij heeft het dan over onzichtbaar leiderschap. Over leiders, die vakmensen niet lastig vallen met bureaucratische procedures. Over leiders, die bouwen aan duurzame relaties en vertrouwen schenken. Over leiders, die loslaten om grip te krijgen. Zo help je andere mensen beter te worden en professioneel gedrag én zelfleiderschap te ontwikkelen. Dat zelfleiderschap hebben ze nodig om over hun leven te beschikken. Om zelfstandig te kiezen of ze taart willen trakteren. Of worteltjes.

Foto: Blandine Joannic via Pixabay