Op een dag is er geen morgen meer. Op een dag is er geen column meer. Op een dag is het afgelopen. Over. Uit. Kom maar door met de broodjes kaas. De kopjes koffie, de cake en lees mijn laatste woorden.

Ik heb hier (in Bakkerswereld, HS) geschreven over velen, die me dierbaar zijn. Over hen, die hun toekomst achter zich hebben, zoals ik. Over hen, die hun toekomst voor zich hebben, zoals mijn geweldige kleinkinderen. Altijd waren ze – zoals Mathilde Santing al zong – de adem voor mijn geest. Vaak een bruggetje van mijn leven naar een serieuze noot over je ondernemerschap, onze sector of jouw leven.

“Leef vandaag alsof het je laatste dag is, dan is morgen een cadeautje”

Wie ik als laatste wil noemen is mijn zwager Gerard. De interim ambtenaar van de burgerlijke stand tijdens mijn huwelijk met de liefde van mijn leven, zijn schoonzusje. Omdat de officiële later kwam: Even vergeten, dat wij er waren om onze liefde te bezegelen. Deze maand alweer 22 jaar geleden overleed hij. Verlóór ik hem. Diep in mijn hart draag ik zijn uitspraak: “Leef vandaag alsof het je laatste dag is. Dan is morgen een cadeautje.”

Daar wil ik het in deze laatste column met je over hebben. Over dat cadeautje. Ruilen zit er niet in. Haal er daarom uit wat er in zit. Op jouw manier. Dat is de enig juiste. Voor jou als ondernemer, voor jou als mens. Steek je hoofd boven het graanveld uit. Ze kunnen het er beter afmaaien, dan dat je gebukt door leven gaat.

Natuurlijk heb jij – wie niet – ook de schaduwen in je leven. Koester daarom het licht dat na het donker komt. Koester het blauwe stukje lucht in het grijze zwerk. Zie de windvlaag in de windstilte. Zie het jonge, groene boompje in het verbrande bos.

“Steek je hoofd boven het graanveld uit. Ze kunnen het er beter af maaien, dan dat je gebukt door het leven gaat”

Haal diep adem. Open je hart. Grijp die ene kans. Grijp het leven. Omarm het. Daag het uit. Volg je droom. Ervaar de liefde. Koester wat je dierbaar is. Voel de pijn van je dieptepunten. Voel daardoor de vreugde van je hoogtepunten. Doe alles wat je kunt, én wat je niet kunt (‘più che puoi’). Zodat ooit, als je het zelf niet meer kunt horen, je geliefden niet vertellen wat je nog zo graag had gedaan. Leef en heb lief. Dúrf te leven. Doe het vooral samen. Thuis, in je bedrijf en in onze sector. Pak je cadeautje uit. Onderneem!

Geachte lezers, dan zijn we alweer aangekomen bij het slot van deze ceremonie. Ik ben zo druk om mijn cadeautje uit te pakken, dat er geen tijd voor columns meer is. Daarom verzoek ik u onder de tonen van Andrea Bocelli’s Time to Say Goodbye de zaal aan de rechterzijde te verlaten. Neem gerust nog een kopje koffie, een plakje cake. Dank voor uw aandacht. Wel thuis. Oant sjen.