Ik loop over de zeedijk richting Hindeloopen, één van steden van de Friese Elfstedentocht. Op de voormalige Zuiderzee zeilen talloze skûtsjes, die deelnemen aan Iepen Fryske Kampioenskippen Skûtsjesilen (IFKS).
De winnende schipper van zo’n skûtsje hoorde ik recent nog zeggen: “We kunnen net wat scherper aan de wind zeilen dan onze concurrenten, omdat we wat details aan boord hebben aangepast.” Het zijn net ondernemers die schippers. En het valt op, dat de winnaars van de wedstrijd vaak ook de smaakmakers zijn.
De winnaars van de wedstrijd zijn vaak ook de smaakmakers
Terug naar het IFKS. Dat is 42 jaar geleden opgericht in café De Hinde in Hindeloopen, nu een restaurant-logement met een gerenommeerde keuken. De ondernemers zijn lid van Fryslân Culinair, het samenwerkingsverband van betere Friese restaurants. Vandaag is in De Hinde de finale van de jaarlijkse verkiezing van Fryslân Culinair van het beste Friese streekproduct. Dit jaar ligt er Fryske Nageltsiis (kaas met kruidnagel) bij de jury op het bord. In andere jaren waren dat onder meer oranjekoek en roggebrood.
De 5 finalisten hebben hun beste kazen ingeleverd. De jury – met ‘onze’ Meester Boulanger en Meester Patissier Robèrt van Beckhoven als voorzitter en mijn neef en medeoprichter van Fryslân Culinair Reitse Spanninga als spreekstalmeester – beoordeelt de kazen kritisch. De finalisten zijn allemaal, net als bovenstaande schippers, echte smaakmakers.
Winnaars zeilen scherp aan de wind
Voor Robèrt juryvoorzitter werd was wijlen Joop Braakhekke – smaakmaker in ieder opzicht – dat. Enkele dagen geleden hoor ik hoe zijn Le Garage failliet is gegaan. Corona lijkt een belangrijke oorzaak. Toch denk ik dat het overlijden van perfectionist Braakhekke – die postuum wat mij betreft minstens één Michelinster verdient – het begin van het einde van zijn theater inluidde.
Teruglopend over de zeedijk, met mijn blik op de skûtsjes, bedenk ik me dat bij skûtsjeskippers, kaasmakers én bakkers de winnaars vaak ook de smaakmakers in hun vak zijn. Ze doen alles om scherp aan de wind te zeilen. En terwijl ik geniet van de frisse zeewind en de warme zon, realiseer ik me, dat in een land waar we bereid zijn om 28.000.000.000 euro te betalen voor 0,000036 graden minder opwarming wereldwijd, we toch ook wel bereid zullen zijn om 0,28 euro extra te betalen voor 100,000000% meer smaak? Want met alle kostenstijgingen is verdere prijsverhoging noodzaak om niet zoals Le Garage aan lager wal te belanden.
Nog een laatste gedachte: Zijn de winnaars bij toeval de smaakmakers of zijn de smaakmakers juist de winnaars?
Foto: Andreas Hundt via Pixabay